Malo je stripova koji su konstanta u svakoj dimenziji, ali ovaj koji počinje na idućoj strani svakako jeste jedan od njih i drugi je takav naslov u ovoj ediciji, a četvrti u ukupnom zbiru multiverzumskog preklapanja. Podsećamo, prethodno smo u Zlatnoj seriji #13 i #18 objavili kultne epizode „Nasilje u Darkvudu” i „Kazna za oholog pukovnika”, upravo one koje su bile objavljene u tim brojevima Dnevnikove istoimene edicije.
Vratimo se začas nazad kroz vreme. Dnevnikov Lunov magnus strip pokrenut je, kao što smo vas u prvom broju našeg Lunovog magnusa stripa podsetili, u martu 1968. godine. Po svoj prilici zamišljen je kao pandan Zlatnoj seriji (pokrenutoj januara iste godine), velikog formata i sporijeg ritma, budući da je drugi broj objavljen u avgustu, treći u novembru, a četvrti čak u februaru 1969. godine. Tek od januara 1970. godine i svog osmog broja LMS postaje mesečno izdanje. Što će reći, izdanjem koje držite u rukama već smo prestigli originalnu ediciju…
I dok je samo prvi broj suštinski imao veze s Lunom, kraljem ponoći – samo prva četiri broja bila su magnusovskih gabarita. Od petog broja format je smanjen na dimenzije Zlatne serije, na kom su stripovi nastavili da pristižu sve do gašenja Dnevnikove redakcije zabavnih izdanja. I ostalo je istorija, koja je suštinski otpočela upravo četvrtim brojem, poslednjim tih dimenzija. U njemu je objavljena legendarna Nolitina i Donatelijeva priča „Blago crvene planine”, strip koji je dugo bio prvi i jedini veliki Zagor, pritom kartonac (termin kojim su označavana izdanja s kartonskim koricama). Istovremeno, LMS #4 važi za treće pojavljivanje Duha sa Sekirom na jugoslovenskim kioscima, nakon „Nasilja u Darkvudu” i „Klark Sitija” u Zlatnoj seriji.
